Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ασθενείς με Σύνδρομο Βασικοκυτταρικών Σπίλων είναι πιθανό να πάσχουν από ανεπάρκεια Βιταμίνης D.
ΑΡΘΡΑ ΣΕ ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η
κορτιζόνη είναι ένα απολύτως φυσικό προϊόν που παράγεται από τον
ανθρώπινο οργανισμό και η έλλειψη του οποίου είναι ασυμβίβαστη με τη
ζωή. Η κορτιζόνη, ή για την ακρίβεια υδροκορτιζόνη ή κορτιζόλη,
παράγεται στο φλοιό των επινεφριδίων μαζί με 30 περίπου άλλα στεροειδή.
Τα επινεφρίδια είναι δύο μικροί ενδοκρινείς αδένες βάρους περίπου 15
γρ. που βρίσκονται στο άνω μέρος κάθε νεφρού, όπως άλλωστε φανερώνει το
όνομά τους.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΓΕΙΙΤΙΔΑ;
Αγγειίτιδα σημαίνει ότι τα αγγεία του σώματος είναι σε κατάσταση φλεγμονής.
Ο όρος –ίτιδα αναφέρεται στην φλεγμονή, έτσι, για παράδειγμα όταν κανείς έχει αρθρίτιδα,
έχει φλεγμονή στις αρθρώσεις του. Όταν μέρος του σώματος είναι σε φλεγμονή, πρήζεται
και είναι συνήθως άβολο ή επώδυνο (παρόλο που στη περίπτωση της αγγειίτιδας δεν
θα μπορέσετε να δείτε πρήξιμο στο σώμα).
Σκοπός της επέμβασης
Η επέμβαση στην οποία υποβληθήκατε, όπως
συζητήσατε και προεγχειρητικά, έχει ως σκοπό την αποκατάσταση της
φυσιολογικής ρινικής αναπνοής και την ελάττωση συμπτωμάτων όπως η
βουλωμένη μύτη και το ροχαλητό.
Μετεγχειρητικές επιπλοκές
Άμεσα μετεγχειρητικά και για δύο περίπου εβδομάδες αυτό που αναμένεται φυσιολογικά είναι η επιδείνωση της ρινικής συμφόρησης (του μπουκώματος) και η παρουσία εκκρίσεων από τη μύτη μαζί με πήγματα αίματος ή και μικροαιμορραγίες. Αυτό είναι αναμενόμενο καθώς ο καυτηριασμός ακολουθείται πάντα από οίδημα και ο βλεννογόνος της μύτης είναι τραυματισμένος. Οπότε μην απογοητεύεστε και μην ανησυχείτε, είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο ,και τα συμπτώματα αυτά θα είναι προσωρινά με τα επιθυμητά αποτελέσματα της επέμβασης να αρχίζουν να φαίνονται μετά την δεύτερη εβδομάδα.
Άμεσα μετεγχειρητικά και για δύο περίπου εβδομάδες αυτό που αναμένεται φυσιολογικά είναι η επιδείνωση της ρινικής συμφόρησης (του μπουκώματος) και η παρουσία εκκρίσεων από τη μύτη μαζί με πήγματα αίματος ή και μικροαιμορραγίες. Αυτό είναι αναμενόμενο καθώς ο καυτηριασμός ακολουθείται πάντα από οίδημα και ο βλεννογόνος της μύτης είναι τραυματισμένος. Οπότε μην απογοητεύεστε και μην ανησυχείτε, είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο ,και τα συμπτώματα αυτά θα είναι προσωρινά με τα επιθυμητά αποτελέσματα της επέμβασης να αρχίζουν να φαίνονται μετά την δεύτερη εβδομάδα.
Σημασία μετεγχειρητικής αγωγής
Η χρήση ραδιοσυχνοτήτων εξασφαλίζει μεν την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την δημιουργία όσο το δυνατόν λιγότερων βλαβών στο ρινικό βλεννογόνο, και τα δύο όμως είναι αναπόφευκτα σε κάποιο βαθμό, καθώς υποβληθήκατε σε μια επέμβαση. Αυτό ακριβώς σημαίνει πως πρέπει να είσαστε προσεκτικοί κατά την μετεγχειρητική περίοδο και να ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες του γιατρού σας. Η μετεγχειρητική φροντίδα είναι εξίσου σημαντική με την ίδια την επέμβαση και αποσκοπεί στην ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και της ρινικής απόφραξης, και την αποφυγή επιπλοκών όπως η αιμορραγία, η φλεγμονή και η δημιουργία συμφύσεων μεταξύ της κόγχης και του ρινικού διαφράγματος.
Η χρήση ραδιοσυχνοτήτων εξασφαλίζει μεν την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου και την δημιουργία όσο το δυνατόν λιγότερων βλαβών στο ρινικό βλεννογόνο, και τα δύο όμως είναι αναπόφευκτα σε κάποιο βαθμό, καθώς υποβληθήκατε σε μια επέμβαση. Αυτό ακριβώς σημαίνει πως πρέπει να είσαστε προσεκτικοί κατά την μετεγχειρητική περίοδο και να ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες του γιατρού σας. Η μετεγχειρητική φροντίδα είναι εξίσου σημαντική με την ίδια την επέμβαση και αποσκοπεί στην ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και της ρινικής απόφραξης, και την αποφυγή επιπλοκών όπως η αιμορραγία, η φλεγμονή και η δημιουργία συμφύσεων μεταξύ της κόγχης και του ρινικού διαφράγματος.
Μετεγχειρητική αγωγή
• Όσο αφορά τον πόνο είναι φρόνιμο μετά την επέμβαση να λαμβάνετε συστηματικά απλά παυσίπονα όπως το Depon. Δεν απαγορεύεται η λήψη ισχυρότερου παυσίπονου όπως Voltaren, Mesulid, Brufen.
• Σχετικά με την αποφυγή μόλυνσης είναι απαραίτητο τις 5 πρώτες μέρες η χρήση τοπικά ρινικών κρεμών όπως η Bactroban ή η Rhinopanteina.
• Όσο αφορά τον πόνο είναι φρόνιμο μετά την επέμβαση να λαμβάνετε συστηματικά απλά παυσίπονα όπως το Depon. Δεν απαγορεύεται η λήψη ισχυρότερου παυσίπονου όπως Voltaren, Mesulid, Brufen.
• Σχετικά με την αποφυγή μόλυνσης είναι απαραίτητο τις 5 πρώτες μέρες η χρήση τοπικά ρινικών κρεμών όπως η Bactroban ή η Rhinopanteina.
• Αναφορικά με την μείωση της
συμφόρησης- του μπουκώματος πρέπει αρχικά να γίνει χρήση για 5 ημέρες
αποσυμφορητικών σπρέυ όπως το Otrivin.
• Έπειτα και για τις επόμενες 10 μέρες , για την μείωση της ρινικής συμφόρησης και την ομαλή αποκατάσταση του τραυματισμένου ρινικού βλεννογόνου, θα πρέπει να γίνει χρήση κορτιζονούχου σπρέυ.
• Έπειτα και για τις επόμενες 10 μέρες , για την μείωση της ρινικής συμφόρησης και την ομαλή αποκατάσταση του τραυματισμένου ρινικού βλεννογόνου, θα πρέπει να γίνει χρήση κορτιζονούχου σπρέυ.
Σε κάθε περίπτωση δεν
συνιστάται η λήψη κάποιου από τα παραπάνω σκευάσματα εάν υπάρχουν
αντενδείξεις, αλλεργίες ή συντρέχουν άλλοι ιατρικοί λόγοι.
Σε περιπτώσεις που παρά την θεραπεία υπάρχει πόνος, οίδημα και ερυθρότητα της μύτης αυτό σημαίνει πως έχετε μια μόλυνση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με αντιβίωση από το στόμα, την οποία και θα σας συνταγογραφήσει ο γιατρός σας αφού τον ενημερώσετε και σας εξετάσει.
Σε περιπτώσεις που παρά την θεραπεία υπάρχει πόνος, οίδημα και ερυθρότητα της μύτης αυτό σημαίνει πως έχετε μια μόλυνση που πρέπει να αντιμετωπιστεί με αντιβίωση από το στόμα, την οποία και θα σας συνταγογραφήσει ο γιατρός σας αφού τον ενημερώσετε και σας εξετάσει.
Η σημασία των ρινικών πλύσεων με φυσιολογικό ορό
Οι ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό είναι πολύ σημαντικές για την ταχεία και ομαλή μετεγχειρητική πορεία και προηγούνται πάντα της χρήσης σπρέυ ή κρεμών. Με τις πλύσεις απομακρύνονται μικρόβια, σκόνες, κρούστες και ακαθαρσίες από τη μύτη οπότε και απελευθερώνεται το κροσσωτό επιθήλιο του ρινικού βλεννογόνου (φυσικός μηχανισμός άμυνας) και μπορούν να δράσουν τα σπρέυ και οι κρέμες σε μια καθαρή μύτη και επομένως να απορροφηθούν καλύτερα.
Οι ρινικές πλύσεις με φυσιολογικό ορό είναι πολύ σημαντικές για την ταχεία και ομαλή μετεγχειρητική πορεία και προηγούνται πάντα της χρήσης σπρέυ ή κρεμών. Με τις πλύσεις απομακρύνονται μικρόβια, σκόνες, κρούστες και ακαθαρσίες από τη μύτη οπότε και απελευθερώνεται το κροσσωτό επιθήλιο του ρινικού βλεννογόνου (φυσικός μηχανισμός άμυνας) και μπορούν να δράσουν τα σπρέυ και οι κρέμες σε μια καθαρή μύτη και επομένως να απορροφηθούν καλύτερα.
Πότε πρέπει να γίνει η πρώτη επανεξέταση
Συνιστάται η πρώτη επανεξέταση να γίνει 4 ημέρες μετά την επέμβαση.
Τι άλλο να προσέξετε:
-Τις δύο πρώτες μέρες ότι πίνετε ή τρώτε
πρέπει να είναι κρύο ή έστω θερμοκρασίας δωματίου. Αποφεύγετε τα
μπαχαρικά. Εννοείτε πως δεν επιτρέπετε το κάπνισμα και η κατανάλωση
αλκοόλ.
-Μπορείτε να πταρνίζεστε ήπια
-Αποφεύγετε βαριά σωματική εργασία τις 2 πρώτες ημέρες, διαφορετικά εάν η εργασία σας
απαιτεί ήπια σωματική προσπάθεια μπορείτε να επιστρέψετε σε αυτή την επόμενη της επέμβασης μέρα.
-Μπορείτε να οδηγήσετε αμέσως μετά την επέμβαση
-Μπορείτε να επισκεφτείτε συγγενείς και φίλους
– Μπορείτε να κάνετε μπάνιο την ίδια ημέρα και να πλύνετε το πρόσωπό σας με κρύο νερό.
Για οποιαδήποτε απορία ή ανησυχία επικοινωνήσετε με τον θεράποντα γιατρό σας
ΠΗΓΗ : ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
http://ioannispapadakis.gr
Οι θερμικές εικόνες, ή τα θερμογραφήματα, είναι στην πραγματικότητα οπτική απεικόνιση του ποσού της υπέρυθρης ενέργειας που εκπέμπεται, μεταδίδεται, και αντανακλάται από ένα αντικείμενο.
Η Ιατρική θερμογραφία χρησιμοποιείται τα τελευταία 20 χρόνια και είναι εξαιρετικά χρήσιμη και πολύτιμη για την έγκαιρη ανίχνευση πολλών δυσλειτουργιών και για την αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού.
Η κάμερα θερμικής απεικόνισης δίνει την δυνατότητα άπειρων μετρήσεων σε όλα τα πιθανά σημεία της επιφάνειας του δέρματος του ασθενή ανώδυνα, συσσωρεύοντας πληροφορίες για την κατάσταση του οργανισμού στο σύνολό του, με σκοπό την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση ενός ευρύτατου φάσματος ασθενειών, πριν να εμφανισθούν σοβαρότερα και μη αντιστρέψιμα προβλήματα.
H θερμική Απεικόνιση είναι σχεδιασμένη να συλλέγει και να καταγράφει την υπέρυθρη ακτινοβολία στο ανθρώπινο σώμα. Κάθε θερμαινόμενο σώμα είναι μια πηγή υπέρυθρης ακτινοβολίας, η ισχύς της οποίας εξαρτάται από τη θερμοκρασία του σώματος. Οι ακτίνες θερμότητας συλλέγονται και τροποποιούνται από τον παραλήπτη. Αυτές οι αλλαγές καταγράφονται και το ηλεκτρικό σήμα ενισχύεται ανάλογα. Ο αναλογικός ψηφιακός μετατροπέας μετατρέπει το ηλεκτρικό σήμα σε ψηφιακό κώδικα που μεταδίδεται μέσω της CPU στον υπολογιστή για περαιτέρω επεξεργασία. Το ακριβές σύστημα οπτικής απεικόνισης σαρώνει την περιοχή που καλύπτεται από τις ακτίνες θερμότητας και λαμβάνει πλήρη ποιοτική και ποσοτική εικόνα των πηγών θερμότητας σε πραγματικό χρόνο. Ο υπολογιστής λαμβάνει τα ψηφιακά δεδομένα με βάση τα οποία «ζωγραφίζει» τη διανομή θερμοκρασίας και χρώματος ως ψηφιακή εικόνα. Η ταχύτητα της σάρωσης είναι 4000- 8000 m/s.
Ο τύπος που εφαρμόζεται για την θερμογραφία
Ισχύς ακτινοβολίας = Ισχύς εκπεμπόμενης ακτινοβολίας + Μεταδιδόμενη ισχύς ακτινοβολίας + Ισχύς ακτινοβολίας που αντανακλάται
όπου: Ισχύς εκπεμπόμενης ακτινοβολίας είναι γενικά ό, τι μετριέται. Μεταδιδόμενη ισχύς ακτινοβολίας είναι η ισχύς ακτινοβολίας που περνά μέσα από μια απομακρυσμένη πηγή. Ισχύς ακτινοβολίας που αντανακλάται είναι η ποσότητα της ακτινοβολίας που ανακλάται από την επιφάνεια του αντικειμένου από μία απομακρυσμένη πηγή θερμικής ενέργειας.
Η Ιατρική θερμογραφία είναι εξαιρετικά χρήσιμη και πολύτιμη για την έγκαιρη ανίχνευση πολλών δυσλειτουργιών και για την αξιόπιστη και έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού.
Η κάμερα θερμικής απεικόνισης μας δίνει την δυνατότητα άπειρων μετρήσεων σε όλα τα πιθανά σημεία της επιφάνειας του δέρματος του ασθενή ανώδυνα, συσσωρεύοντας πληροφορίες για την κατάσταση του οργανισμού στο σύνολό του, με σκοπό την έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση ενός ευρύτατου φάσματος ασθενειών, πριν να εμφανισθούν σοβαρότερα και μη αντιστρέψιμα προβλήματα.
Που εφαρμόζεται η θερμογραφία:
Η θερμογραφία είναι η μόνη μέθοδος η οποία αναγνωρίζει από πού προέρχεται η πραγματική αιτία του πόνου και της δυσφορίας.
Η Διαγνωστική θερμογραφία έχει τη μοναδική ικανότητα να εντοπίζει την δυσλειτουργία μιας περιοχής, να παρέχει πληροφορίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα της θεραπείας που πραγματοποιείται και ιδιαίτερα πώς ο ασθενής ανταποκρίνεται σε αυτή.
Η μέθοδος της θερμογραφίας χρησιμοποιείται για τη διάγνωση σε πάνω από 150 ασθένειες:
Πυρετός
Παθήσεις των αρθρώσεων (αρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα)
Παθήσεις της σπονδυλικής στήλης
Νευραλγία
Πονοκέφαλος
Δυσλειτουργία των νεύρων
Κτηνιατρικές παθήσεις
Φλεγμονώδεις νόσοι
Περιφερική αγγειακή νόσος
Αθλητικοί τραυματισμοί
Άγχος
Κατάγματα
Οδοντιατρικά προβλήματα, όπως περιοδοντίτιδα και ουλίτιδα
Παθήσεις του στόματος
Βλάβες στους μαλακούς ιστούς
Διάστρεμμα ή εξάρθρημα
Πόνος στο στήθος
Πόνος στους μαστούς
Καρκίνος μαστού
Καρκίνος προστάτη
Καρκίνος δέρματος
Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
Σύνδρομο ταρσιαίου σωλήνα
Διάγνωση πριν την εφαρμογή χειροπρακτικής
Αξιολόγηση του βάθους του εγκαύματος
Αξιολόγηση των αγγειακών παθήσεων
Αλλεργίες
Στην ιατρική έρευνα
Διάγνωση λοιμώξεων
Στην καρδιοχειρουργική
Οι πυροσβέστες χρησιμοποιούν την θερμογραφία για να δουν μέσα από τον καπνό
Στην επιτήρηση των ασθενών τη νύχτα
Η θερμογραφία χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της αποδοτικότητας των μονάδων θέρμανσης και κλιματισμού.
Φλεγμονώδεις παθήσεις που επηρεάζουν τη λειτουργία όλων των οργάνων του σώματος
Η Διαγνωστική θερμογραφία είναι μια αντικειμενική μέθοδος που μπορεί να προσδιορίσει αν ο πόνος οφείλεται σε ασθένεια.
Η διάγνωση στις φλεγμονώδες παθήσεις είναι ακριβέστατη όταν η εστία βρίσκεται μέχρι και 8 εκ. Βάθος.
Πλεονεκτήματα θερμογραφίας
- Απεικόνιση του προβλήματος
- Εύκολη σάρωση οπουδήποτε
- Μη επεμβατική εξέταση
- Δεν έχει ακτινοβολία
- Είναι ανώδυνη εξέταση
- Απόλυτη ασφάλεια
- Ισχυρή επεξεργασία δεδομένων
- Η συσκευή είναι φορητή και δεν απαιτεί ειδικές συνθήκες για τη διεξαγωγή της έρευνας
- Ευρύ φάσμα εφαρμογών
- Δεν απαιτεί επαφή με το σώμα
Με την αξονική τομογραφία αγγειογραφία γίνεται οπτικοποίηση και των αρτηριακών και των φλεβικών αγγείων σε όλο το σώμα. Απεικονίζονται μετά από επεξεργασία με ειδικό λογισμικό τα αγγεία του κύκλου του Willis, τα αγγεία του τραχήλου, η θωρακική αορτή, η κοιλιακή αορτή και τα αγγεία των άκρων κ.ά.
Η μέθοδος αυτή εμφανίζει την ανατομική λεπτομέρεια των αιμοφόρων αγγείων με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό, τι η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI) ή ο υπέρηχος. Σήμερα, πολλοί ασθενείς μπορούν να υποβληθούν σε CT-αγγειογραφία αντί για μια συμβατική αγγειογραφία με καθετήρα. Είναι τρόπος ελέγχου για αρτηριοπάθεια, επειδή είναι πιο ασφαλής και λιγότερο χρονοβόρα από την αγγειογραφία και μια οικονομικά αποδοτική διαδικασία. Υπάρχει, επίσης, λιγότερη δυσφορία επειδή το σκιαγραφικό εγχέεται σε μια φλέβα του βραχίονα αντί σε μια μεγάλη αρτηρία στη βουβωνική χώρα.
Η CT-AΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ χρησιμοποιείται συνήθως για τους ακόλουθους σκοπούς:
-Εξετάζει τις πνευμονικές αρτηρίες στους πνεύμονες για να αποκλειστεί η πνευμονική εμβολή, μια σοβαρή αλλά θεραπεύσιμη κατάσταση-CTPA. Πρέπει να γίνονται d-dimers πριν.
-Ελέγχει τη ροή του αίματος στις νεφρικές αρτηρίες, σε ασθενείς με υψηλή αρτηριακή πίεση και σε νεφρικές διαταραχές. Η στένωση μιας νεφρικής αρτηρίας είναι μια αιτία της υψηλής πίεσης του αίματος (υπέρταση) σε ορισμένους ασθενείς και μπορεί να διορθωθεί. Επίσης, γίνεται σε υποψήφιους δότες νεφρών.
-Αναγνωρίζει τα ανευρύσματα της αορτής ή άλλων μεγάλων αιμοφόρων αγγείων. Τα ανευρύσματα είναι περιοχές που είναι εξασθενημένο το τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων που διογκώνεται προς τα έξω και μοιάζει με ένα εξόγκωμα σε ένα ελαστικό. Τα ανευρύσματα είναι απειλητικά για τη ζωή, επειδή μπορούν να υποστούν ρήξη.
-Ελέγχει την ανατομία στην αορτή ή τους μεγάλους κλάδους της. Σε διαχωρισμό τα στρώματα του φλοιού του αρτηριακού τοιχώματος είναι μακριά το ένα από το άλλο και η ανατομία τους μοιάζει με τα στρώματα ενός κρεμμυδιού. Μπορεί να προκαλέσει πόνο και μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή.
-Αναγνωρίζει ένα μικρό ανεύρυσμα ή μια αρτηριοφλεβική δυσπλασία στο εσωτερικό του εγκεφάλου που μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή.
-Εντοπίζει την αθηροσκληρωτική νόσο που έχει στενέψει τις αρτηρίες.
-Αποκλείει τη στεφανιαία νόσο, ιδιαίτερα σε ασθενείς χαμηλού και ενδιάμεσου κινδύνου.
-Αποτελεί μέθοδο εκλογής για τον προεγχειρητικό σχεδιασμό ενδοαυλικής αποκατάστασης ανευρυσμάτων αορτής και για το μετεγχειρητικό follow-up.
CT - αγγειογραφία
- Στεφανιαίων αγγείων
- Κοιλιακής αορτής
- Θωρακικής αορτής
- Πνευμονικής αρτηρίας
- Λαγόνιων αγγείων
- Μηριαίων αγγείων
- Νεφρικών αρτηριών
- Μεσεντέριων αγγείων
- Αρτηριών κάτω άκρων (runoff)
- Καρωτίδων
- Σπονδυλικών αρτηριών
- Αγγείων κύκλου του Willis
Τεχνική αξονικής αγγειογραφίας
Η CT συνδυάζει τη χρήση των ακτίνων Χ με τη μηχανογραφική ανάλυση των εικόνων. Οι ακτίνες Χ περνούν από μια περιστρεφόμενη συσκευή, μέσω της περιοχής στο σώμα του ασθενούς που ελέγχεται, από πολλές διαφορετικές γωνίες για τη λήψη εικόνων οι οποίες στη συνέχεια συναρμολογούνται από τον υπολογιστή σε μια τρισδιάστατη εικόνα.
Γίνονται πολυεπίπεδες-MRP και 3 D ανασυνθέσεις.
Κίνδυνοι από την αξονική αγγειογραφία
-Έκθεση σε ακτινοβολία.
-Κίνδυνος μίας αλλεργικής αντίδρασης από το σκιαγραφικό. Όσοι είναι αλλεργικοί ενημερώνονται ώστε να λαμβάνουν ειδική φαρμακευτική αγωγή για 24 ώρες πριν από την CTA για να μειωθεί ο κίνδυνος αλλεργικής αντίδρασης ή πρέπει να κάνουν άλλη εξέταση που δεν απαιτεί τη χορήγηση σκιαγραφικού.
-Η CTA θα πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς με νεφρική νόσο ή σοβαρό διαβήτη, επειδή το σκιαγραφικό, μπορεί περαιτέρω να βλάψει τη λειτουργία των νεφρών.
-Αν μια μεγάλη ποσότητα σκιαγραφικού διαρρεύσει έξω κάτω από το δέρμα, όπου η IV γραμμή τοποθετείται, βλάβη του δέρματος μπορεί να προκληθεί.
-Σε σύγκριση με άλλες τεχνικές απεικόνισης, η αξονική αγγειογραφία συνδέεται με μια σημαντική δόση ιονίζουσας ακτινοβολίας και αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο.
Τα οφέλη της εκτέλεσης της εξέτασης πρέπει να υπερτερούν αυτόν τον κίνδυνο.
-ΤΚΕ
-PT
-SGOT
-SGPT
-ALP
-γ-GT
-5-Νουκλεοτιδάση
-Αμμωνία
-LDH
-Χολερυθρίνη ολική
-Χολερυθρίνη άμεση
-Χολερυθρίνη έμμεση
-Ολικά λευκώματα
-Αλβουμίνη
-Σφαιρίνες
-CK-MB
-Anti-HAV
-Anti-HAV IgM
-HbsAg
-HbsAb
-HbcAb
-HbcAb IgM
-HbeAg
-HbeAb
-HBV-DNA
-Anti-HCV (NA-NB)
-HCV-RNA
-CMV IgM
-EBV IgM
-TOXO IgM
-Coxsackie IgM
-C.burnetti IgM
-ANA
-AMA
-ASMA
-ANCA
-Anti-LKM1
-Anti-LKM2
-Προσδιορισμός αντιγόνων HLA DR με ολιγονουκλεοτίδια
Χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:
Α) Σε αυτές που μπορείτε να τις κάνετε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, χωρίς να είστε νηστικοί και είναι:
1. Γενική αίματος: Από την γενική αίματος ελέγχεται ο αιματοκρίτης, η αιμοσφαιρίνη, τα αιμοπετάλια, τα ερυθρά αιμοσφαίρια κ.α. Από αυτή την εξέταση ο γιατρός σας μπορεί να αξιολογήσει αν υπάρχει λοίμωξη, αναιμία κ.α.
2. ΤΚΕ: Είναι η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών. Μια αυξημένη ΤΚΕ υποδηλώνει την ύπαρξη φλεγμονής, λοίμωξης ή διαταραχή της ισορροπίας του οργανισμού.
3. Χολερυθρίνη (Ολική και άμεση), SGOT, SGPT, ALP, γ-GT: Οι τιμές των εξετάσεων αυτών δίνουν πληροφορίες για την λειτουργία και την κατάσταση του ήπατος.
4. LDH: Είναι ένα ένζυμο που αυξάνεται σε αρκετές παθολογικές καταστάσεις και κυρίως σε αιματολογικά προβλήματα.
5. CPK: Αύξηση του ενζύμου παρατηρείται σε διαταραχές του μυϊκού συστήματος, γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνεται ύστερα από έντονη γυμναστική ή στο διάστημα που γίνονται ενδομυϊκές ενέσεις.
Η μυοσίτιδα, ICD-10 M60 είναι ένας γενικός όρος για φλεγμονή των μυών.
Πιθανό να προκαλείται από αυτοάνοσες συνθήκες, παρά από μόλυνση (αν και οι αυτοάνοσες καταστάσεις μπορεί να ενεργοποιηθούν ή να επιδεινωθούν από τις λοιμώξεις).
Είναι, επίσης, μια παρενέργεια των υπολιπιδαιμικών φαρμάκων των στατινών και φιμπρατών.
Ανύψωση της κινάσης της κρεατίνης στο αίμα (CPK) είναι ενδεικτική της μυοσίτιδας.
Διαφορική διάγνωση εξανθημάτων
Μάθετε να αναγνωρίζετε τα εξανθήματα του δέρματος-Πρωτοπαθή εξανθήματα
Κηλίδα: Περιγεγραμμένη μεταβολή του χρώματος στο επίπεδο του δέρματος
Η ψωρίαση είναι ένα πολυσδιάστατο νόσημα
Η ψωρίαση, ICD-10 L40 είναι μια χρόνια αυτοάνοση νόσος η οποία χαρακτηρίζεται από μπαλώματα του ανώμαλου δέρματος.Είναι μια χρόνια ερυθηματολεπιδώδης δερματοπάθεια.
Αυτά τα μπαλώματα του δέρματος είναι, συνήθως, κόκκινα, προκαλούν φαγούρα και είναι φολιδωτά.
Μπορούν να ποικίλουν σε σοβαρότητα από μικρά και εντοπισμένα, αλλά μπορεί να καλύπτουν και ολόκληρο το σώμα. Ο τραυματισμός στο δέρμα μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο σημείο αυτό, το οποίο είναι γνωστό ως φαινόμενο Koebner.
Η γενική εξέταση των ούρων αποτελεί το βασικό διαγνωστικό εργαλείο για την διάγνωση πλήθους παθήσεων, στο ουροποιητικό σύστημα, στο ήπαρ, στο αναπαραγωγικό σύστημα κ.α. Αποτελεί απαραίτητο τμήμα κάθε προληπτικού ελέγχου (check-up).
Πραγματοποιείται με οπτική επισκόπηση των ούρων (φυσικοί χαρακτήρες), με την χρήση ταινίας ούρων (χημικοί χαρακτήρες) και μικροσκόπηση τους (μικροσκοπικοί χαρακτήρες).
Απαραίτητη προυπόθεση η σωστή συλλογή και συντήρηση των ούρων πριν την ανάλυση.
Tα τρία τμήματα της γενικής εξέτασης ούρων
- Φυσικοί χαρακτήρες
- Χροιά
- Όψη
- Οσμή
- Ίζημα
- Ειδικό βάρος
- Αντίδραση
- Χημικοί χαρακτήρες
- Χολερυθρίνη
- Ουροχολινογόνο
- Νιτρώδη
- Λευκοκυτταρική εστεράση
- Αίμα (ερυθρά, αιμοσφαιρίνη, μυοσφαιρίνη)
- Πρωτεΐνη
- Γλυκόζη
- Κετόνες
- Επιθηλιακά κύτταρα
- Πυοσφαίρια
- Ερυθρά
- Μικροοργανισμοί
- Κύλινδροι
- Κρύσταλλοι
- Άλατα
- Βλέννη
- Σταγονίδια λίπους
Οι τιμές αναφοράς της γενικής εξέτασης ούρων
Για τα πρώτα πρωινά ούρα μέσης ούρησης οι τιμές αναφοράς (φυσιολογικές τιμές) της γενικής εξέτασης ούρων είναι:
| Παράμετρος γενικής εξέτασης ούρων | Φυσιολογικές τιμές |
|---|---|
| Όψη | Διαυγής |
| Χροιά | Ωχροκίτρινη - κίτρινη |
| Οσμή | Ιδιάζουσα |
| Αντίδραση (pH) | Όξινη (5,5 - 6) |
| Ίζημα | Όχι |
| Ειδικό βάρος | 1,015 – 1,025 |
| Λευκοκυτταρική εστεράση | Αρνητικό |
| Νιτρώδη | Αρνητικό |
| Πρωτεΐνη | Αρνητικό ή ίχνη (< 30 mg/dl) |
| Γλυκόζη | Αρνητικό |
| Κετόνες | Αρνητικό |
| Αιμοσφαιρίνη | Αρνητικό |
| Χολερυθρίνη | Αρνητικό |
| Ουροχολινογόνο | Αρνητικό ή ίχνη (< 0,2 EU/dl ή |
| Επιθηλιακά κύτταρα | 0 – 4 κ.ο.π. |
| Ερυθρά αιμοσφαίρια | 0 – 4 κ.o.π. |
| Πυοσφαίρια | 0 – 4 κ.ο.π. |
| Κύλινδροι | 0 – 2 υαλώδεις |
| Μικρόβια – μύκητες | Ουδέν |
| Κρύσταλλοι | Oυδέν παθολογικός κρύσταλλος |
| Άμορφα άλατα | Λίγα |
| Βλέννη | Ουδέν, Ολίγη |
| Σταγονίδια λίπους | Ουδέν |
Παθολογικές καταστάσεις που σηματοδοτούν συγκεκριμένες παρεκκλίσεις από τις φυσιολογικές τιμές των παραμέτρων της γενικής εξέτασης ούρων.
| Παράμετρος γενικής εξέτασης ούρων | Φυσιολογικές τιμές |
|---|---|
| Όψη | Ουρολοίμωξη, Ουρολιθίαση, Αιματουρία κ.α. |
| Χροιά | Ίκτερος, Αιματουρία κ.α. |
| Οσμή | Ουρολοίμωξη |
| Αντίδραση (pH) | Ουρολοίμωξη |
| Ίζημα | Ουρολοίμωξη, Ουρολιθίαση |
| Ειδικό βάρος | Νεφρική νόσος |
| Λευκοκυτταρική εστεράση | Ουρολοίμωξη |
| Νιτρώδη | Ουρολοίμωξη |
| Πρωτεΐνη | Νεφρική νόσος |
| Γλυκόζη | Διαβήτης |
| Κετόνες | Διαβήτης, Ασιτία |
| Αιμοσφαιρίνη | Αιματουρία |
| Χολερυθρίνη | Αποφρακτικός ίκτερος |
| Ουροχολινογόνο | Αιμολυτικός ίκτερος |
| Επιθηλιακά κύτταρα | Ουρολοίμωξη |
| Ερυθρά αιμοσφαίρια | Αιματουρία |
| Πυοσφαίρια | Νεφρική νόσος, Ουρολοίμωξη |
| Κύλινδροι | Νεφρική νόσος |
| Μικρόβια – μύκητες | Ουρολοίμωξη |
| Κρύσταλλοι | Ουδέν, Ουρολιθίαση |
| Άμορφα άλατα | Ουδέν, Ουρολιθίαση |
| Βλέννη | Ουρολοίμωξη |
| Σταγονίδια λίπους | Νεφρική νόσος |
Συστατικά των ούρων
Φυσιολογικά στα ούρα δεν ανευρίσκονται σάκχαρο, πρωτεΐνη, κετόνες, αιμοσφαιρίνη και χολοχρωστικές. Η παρουσία τους είναι παθολογική.Όψη και χροιά των ούρων
Το χρώμα των ούρων φυσιολογικά κυμαίνεται από ωχροκίτρινο μέχρι βαθύ κεχριμπαρένιο ανάλογα με την πυκνότητά τους.
Αφύσικος χρωματισμός των ούρων συμβαίνει όταν στα ούρα υπάρχουν χρωστικές ουσίες
Τα φυσιολογικά ούρα έχουν όψη διαυγή και χροιά κιτρινωπή.
Όταν στα ούρα εμφανίζεται θολερότητα, αυτό οφείλεται σε παρουσία αλάτων ή μικροβίων ή κυττάρων.
Η καστανή χροιά των ούρων μπορεί να οφείλεται σε αίμα, αιμοσφαιρίνη, μυοσφαιρίνη, φάρμακα ή άλλες χρωστικές. Καστανή χροιά που μετετρέπεται σιγά σιγά σε πρασινωπή οφείλεται σε ύπαρξη χολερυθρίνης ή χολοχρωστικών ("χρωστικών της χολής" -υπεύθυνες για τον ίκτερο).
Αν μετά από ανακίνηση του δοχείου των ούρων σχηματίζεται αφρός που δεν εξαφανίζεται εύκολα, αυτό σημαίνει απώλεια πρωτεϊνών από τα ούρα (παθολογική πρωτεϊνουρία).
Το ειδικό βάρος των ούρων
Η ωσμωτικής πίεση των ούρων κυμαίνεται από 50 -1200 mOsm/Kg (συνήθως 400 - 800 mOsm/Kg).
Η ωσμωτική πίεση εκφράζει το ολικό ποσό των διαλυτών στα ούρα στοιχείων (νάτριο, σάκχαρο, ουρία κτλ).
Από την άλλη, ο προσδιορισμός του ειδικού βάρους έχει μεγάλη σημασία και παρ'ότι πρόκειται για απλή εξέταση, εκφράζει την ικανότητα των νεφρών να αραιώνουν και να συμπυκνώνουν τα ούρα.
Ο έλεγχος συμπύκνωσης των ούρων γίνεται μετά από στέρηση υγρών τουλάχιστον για 12 ώρες. Έτσι, αξάνεται η έκκριση της αντιδιουρητικής ορμόνης, ADH, στην οποία οι νεφροί απαντούν με αυξημένη επαναρρόφηση νερού (αποβάλλεται λιγότερο νερό στα ούρα), με αποτέλεσμα τη συμπύκνωση των ούρων.
Η δοκιμασία αραίωσης των ούρων γίνεται με χορήγηση άφθονων υγρών σε μικρό χρονικό διάστημα (15 - 20 λεπτά) και μέτρηση κατόπιν του ειδικού βάρους των ούρων που αποβάλλονται τις επόμενες 4 ώρες. Η μεγάλη περιέκτικότητα των ούρων σε σάκχαρο και πρωτεΐνη ανεβάζουν το ειδικό βάρος.
Το ειδικό βάρος των ούρων είναι ανάλογο προς το μοριακό βάρος και την ποσότητα των διαλυμένων ουσιών που υπάρχουν στα ούρα. Όταν οι νεφροί λειτουργούν καλά το ειδικό βάρος κυμαίνεται από 1016-1022, με ακραία όρια τα 1010-1040.
Ελάττωση του ειδικού βάρους παρατηρείται σε:
- Βλάβη του νεφρικού παρεγχύματος όπως οξεία και χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, σε δρεπανοκυτταρική αναιμία.
- Σε υπερκαλιαιμία που εμφανίζεται είτε λόγω μεταβολικών διαταραχών και νόσων είτε λόγω χρήσης διουρητικών καθαρτικών ή άλλων φαρμάκων.
- Στον άποιο διαβήτη.
- Μετά από άφθονη και επίμονη υδροποσία που παρατηρείται σε νευρωσικά άτομα.
- Παρουσία ουσιών μεγάλου μοριακού βάρους όπως λεύκωμα, σάκχαρο και άλλα.
- Έντονη αφυδάτωση- ολιγουρία.
Αντίδραση και ph των ούρων
Η αντίδραση των ούρων είναι φυσιολογικά όξινη με pH περίπου 6, αλλάζει κατά τη διάρκεια του 24ώρου από 4,5 έως 8.
Τροφές πλούσιες σε λευκώματα οξινοποιούν τα ούρα, αντίθετα τα χορταρικά τα αλκαλοποιούν. Κατά τη νύκτα η οξύτητα αυξάνει, δηλαδή μικραίνει το pH γιατί ο νεφρός πρέπει να αντιμετωπίσει την οξέωση που σε μικρό βαθμό εμφανίζεται επειδή ελαττώνεται ο βαθμός του αερισμού των πνευμόνων κατά τη διάρκεια του ύπνου. Ο έλεγχος του pH των ούρων γίνεται με Nitrozamine stick.
Η διατροφή και τα φάρμακα επηρεάζουν πολύ το pH των ούρων. Γενικά, το pH αντανακλά τη σχέση βασικών και όξινων ρυθμιστικών συστατικών και μας βοηθά να αντιληφθούμε μια αντίστοιχη διαταραχή στο αίμα ("καθρέφτης" - ουσιαστικά τα ούρα είναι ένα διήθημα του αίματος).
Αύξηση της οξύτητας δηλαδή ελάττωση του pH
- Παρατηρείται σε μεταβολική ή αναπνευστική οξέωση, διαβητική οξέωση, βαριά διάρροια, νεφρασβέστωση, φυματίωση, εμπύρετο.
- Επίσης, φαρμακευτικά προκαλούμε οξέωση για τη θεραπεία λίθων (φωσφορικών, ανθρακικών), ουρολοιμώξεων που διασπούν την ουρία (πρωτέας) με τη βοήθεια όξινου φωσφορικού νατρίου και μεθειονίνης.
Παρατηρείται σε αλκάλωση αναπνευστική ή μεταβολική (έμετοι), λήψη διουρητικών, ουρολοίμωξη με πρωτέα, απώλεια καλίου. Θεραπευτικά αλκαλοποιούμε τα ούρα με τη βοήθεια διττανθρακικού νατρίου και δίαιτα με λαχανικά και χυμούς ξινών φρούτων για την αντιμετώπιση λιθίασης με οξαλικά, κυστίνη, ουρικά.
Λεύκωμα ούρων
Το ποσό που φυσιολογικά χάνεται στα ούρα είναι ελάχιστο, από 10 έως 150 mg/24ωρο και μετράται με συλλογή ούρων 24ωρου. Το λεύκωμα των ούρων είναι κατά κανόνα σφαιρίνες και λιγότερο λευκωματίνες.
Ο ποιοτικός έλεγχος των πρωτεϊνών στα ούρα γίνεται με ειδικές ταινίες και η παρουσία πρωτεΐνης εκτιμάται με σταυρούς ανάλογα με τη θολερότητα του ιζήματος (+ λίγο θετικά, έως ++++ ή και +++++ για σοβαρά περιστατικά). Βαθμολογία πάνω από +++ (3 σταυρούς) σημαίνει μετρητό λεύκωμα/πρωτεΐνη στα ούρα και πρέπει να ακολουθήσει ποσοτικός προσδιορισμός. Ο ποσοτικός προσδιορισμός γίνεται, όμως, σε ούρα 24ώρου. Το να βρεθεί πρωτεΐνη στα ούρα σημαίνει κατά κανόνα νεφρική νόσο (και κυρίως σπειραματονεφρίτιδα).
Μικρή ή μεγάλη αύξηση της ποσότητας των λευκωμάτων αλλά και διαταραχή της ποσοτικής σχέσης μεταξύ των διαφόρων λευκωμάτων των ούρων παρατηρείται στις παρακάτω καταστάσεις:
- Νόσοι των νεφρών όπως χρόνια σπειραματονεφρίτιδα, νεφρωσικό σύνδρομο, φυματίωση, νεοπλάσματα του νεφρού, νεφρασβέστωση, πολυκυστική νόσος.
- Γενικά συστηματικά νοσήματα όπως αυτοάνοσοι νόσοι, διαβήτης, πολλαπλούν μυέλωμα, δηλητηριάσεις τοξικές ή συστηματικές.
- Φυσιολογική λευκωματουρία. Παρατηρείται παροδικά μετά από έντονη εργασία ή μυική άσκηση, κατά την απότομη ορειβασία, στην εγκυμοσύνη και στην ορθοστατική λευκωματουρία.
Γλυκοζουρία
Γλυκόζη εμφανίζεται στα ούρα είτε γιατί το ποσό του σακχάρου στο αίμα είναι πολύ μεγάλο ώστε να παρακάμπτεται ο ουδός (πάνω από 160 mg%) δηλαδή η απορροφητική δυναμικότητα των νεφρικών σωληναρίων, είτε γιατί υπάρχει στα νεφρικά σωληνάρια λειτουργική ή ανατομική βλάβη, ώστε να μη γίνεται η επαναρρόφηση της γλυκόζης.
Η μέτρηση του σακχάρου στα ούρα γίνεται με ταινίες εμποτισμένες με οξειδάση της γλυκόζης και χρωστική. Η ανεύρεση σακχάρου στα ούρα σημαίνει αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη ή προχωρημένου βαθμού διαβηρική νεφροπάθεια και νεφρικές παθήσεις με διαταραχή στην επαναρρόφηση γλυκόζης από τα νεφρικά σωληνάρια.
Με χρήση ταινιών παίρνουμε ψευδώς θετικά αποτελέσματα μετά από λήψη μεγάλης ποσότητας ασπιρίνης, κεφαλοσπορίνης ή ασκορβικού οξέος.
Οξονουρία
Όταν το απόθεμα των υδατανθράκων του ήπατος εξαντληθεί όπως αυτό συμβαίνει στο διαβήτη ή την ασιτία τότε γίνεται εντονότερη η καύση των λιπών και μεγάλη παραγωγή ακετοξικού οξέος. Οι ουσίες λέγονται οξονικά σώματα και αποβάλλονται με τα ούρα (οξονουρία).
Οξονουρία εμφανίζεται στο σακχαρώδη διαβήτη, ασιτία, νηστεία, στους ενήλικες μετά από βαριά σωματική άσκηση, μετά από δίαιτα πλούσια σε λίπος και φτωχή σε υδατάνθρακες.
Κετονικές ουσίες είναι η ακετόνη, το ακετοξεικό οξύ και το β-υδροξυ-βουτυρικό οξύ και η ανίχνευσή τους στα ούρα σημαίνει διαβητική κετοξέωση, αφυδάτωση, υποσιτισμό ή άλλες παθολογικές καταστάσεις με διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων.
Αιμοσφαιρινουρία
Στα φυσιολογικά ούρα δεν υπάρχει φυσιολογική αιμοσφαιρίνη.
Χρειάζονται πάνω από 50.000/ml ερυθρά για να πάρουμε θετική αντίδραση αιμοσφαιρίνης και για να δούμε τα ερυθρά στην μικροσκοπική εξέταση.
Ερυθρά αιμοσφαίρια ούρων
Ερυθρά αιμοσφαίρια βρίσκονται στα φυσιολογικά ούρα (0-800.000/12ωρο).
Αυτά στη μικροσκοπική εξέταση του ιζήματος αναλογούν σε 0-2 ερυθρά κατά οπτικό πεδίο, αλλά πολύ σπάνια βρίσκονται γιατί γρήγορα καταστρέφονται από το αλκαλικό pH και το χαμηλό ειδικό βάρος.
Χρειάζονται όμως πάνω από 50.000/ml ερυθρά για να πάρουμε θετική αντίδραση αιμοσφαιρίνης και για να δούμε τα ερυθρά στην μικροσκοπική εξέταση.
Ελεύθερη αιμοσφαιρίνη στα ούρα εμφανίζεται όταν υπάρχει αιμόλυση στο αίμα για οποιονδήποτε λόγο, όπως κρίσεις αιμολυτικής αναιμίας, αντιδράσεις μετάγγισης, δηλητηρίαση από χημικές ή τοξικές ουσίες.
Ερυθρά αιμοσφαίρια βρίσκονται στα φυσιολογικά ούρα (0-800.000/12ωρο). Αυτά στη μικροσκοπική εξέταση του ιζήματος αναλογούν σε 0-2 ερυθρά κατά οπτικό πεδίο, αλλά πολύ σπάνια βρίσκονται γιατί γρήγορα καταστρέφονται από το αλκαλικό pH και το χαμηλό ειδικό βάρος.α ούρα φυσιολογικών ατόμων περιέχουν 0 - 3 ερυθ
Ερυθρά αιμοσφαίρια βρίσκονται σε πολλές παθολογικές καταστάσεις του νεφρού:
-
Νόσοι
του νεφρού, όως σπειραματονεφρίτιδα, πυελονεφρίτιδα, νεοπλασία,
θρόμβωση της νεφρικής φλέβας, τραύμα, λίθοι, πολυκυστικός νεφρός κ.λ.π.
- Νόσοι ουρητήρων, κύστεως, προστάτη, ουρήθρας.
- Νόσοι συστηματικές, όως κολλαγόνωση, φαρμακευτικές δηλητηριάσεις, αντιπηκτική αγωγή, δρεπανοκυτταρική αναιμία, οξέα εμπύρετα νοσήματα κ.λ.π.
- Νόσοι γειτονικών οργάνων όπως σκωληκοειδίτιδα, νεοπλάσματα παχέος εντέρου, σαλπιγγίτιδα.
- Τυχαία πρόσμιξη με αίμα από την εμμηνόρυση στις γυναίκες.
- Τραυματισμός της περιοχής.
- Η αιματουρία παρατηρείται και χωρίς υποκείμενη παθολογία των νεφρών σε μεγάλο πυρετό και σε έντονη σωματική άσκηση.
Πυοσφαίρια ούρων
Σε φυσιολογικά ούρα βρίσκονται 1-3 κατά οπτικό πεδίο πυοσφαίρια (30.000-1.000.000 12/ωρο). Αυτά προέρχονται από οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού, αλλά συχνά από το κατώτερο τμήμα ή ακόμα και από προσμίξεις από το γεννητικό σύστημα στις γυναίκες. Τα λευκά αιμοσφαίρια ή πυοσφαίρια όταν είναι περισσότερα από 30 - 40 λευκοκύτταρα στα ούρα σημαίνει λοίμωξη των ουροφόρων οδών και χρειάζεται να γίνει ποσοτική καλλιέργεια ούρων και αντιβιόγραμμα (για να ανευρεθεί ο υπεύθυνος μικροβιολογικός παράγοντας και να επιλεχθεί το κατάλληλο αντιβιοτικό).
- Τα πυοσφαίρια από φλεγμονή στο νεφρικό παρέγχυμα είναι μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα, με πυρήνα πολύμορφο και πρωτόπλασμα γεμάτο από κοκκία από «βραούνειο» κίνηση. Σε μειωμένο φωτισμό του οπτικού πεδίου αυτά λάμπουν γι' αυτό και λέγονται «στίλβοντα» (glitter cells)
- Σε λοιμώξεις των κατώτερων ουροφόρων οδών, τα πυοσφαίρια είναι, επίσης, άφθονα αλλά είναι μικρά συμπαγή και δεν στίλβουν.
- Στη φυματίωση του νεφρού ανευρίσκεται χαρακτηριστική στείρα πυουρία.
- Τα επιθηλιακά κύτταρα είναι κύτταρα που "ξεκολλούν" από τα τοιχώματα των ουριφόρων οδών και αποβάλλονται μαζί με τα ούρα. Πολλά μηχανήματα τα αναγνωρίζουν ως λευκοκύτταρα δίνοντάς μας λάθος εντύπωση για λοίμωξη, ενώ δεν υπάρχει.
Ηωσινόφιλα ούρων
Απαντώνται στα ούρα ασθενών με αλλεργική διάμεση νεφρίτιδα σε ποσοστό 90 %. Παρατηρείται σπάνια
Κύλινδροι ούρων
Οι κύλινδροι είναι μεγάλα κυλινδρικά σωμάτια που αποτελούν το εκμαγείο των ουροφόρων σωληναρίων του νεφρού μέσα στον αυλό των οποίων σχηματίζονται. Το βασικό υλικό συγκόλλησης κυττάρων είναι μια φυσιολογική βλεννοπρωτεΐνη, η πρωτεΐνη Tamm-Horsfall, που εκκρίνεται στα νεφρικά σωληνάρια. Η ουσία αυτή εμφανίζεται όταν το ποσό του λευκώματος στο σπειραματικό διήθημα είναι μεγάλο και υποδηλώνει νεφρική νόσο. Παράγεται σε μεγάλες ποσότητες σε νοσήματα του νεφρού και σε λοιμώξεις, ενώ καθιζάνει εύκολα στο όξινο περιβάλλον του νεφρού (ιδιαίτερα όταν ο ασθενής έχει ολιγουρία). Οι υαλώδεις κύλινδροι είναι οι μόνοι που δεν υποσημαίνουν κάποια ποθολογία.
Οι κύλινδροι σχηματίζονται στα εσπειραμένα σωληνάρια 2ης τάξης και στα αθροιστικά σωληνάρια και μόνο σε όξινο περιβάλλον. Σε νόσους, όπως η προχωρημένη νεφρική ανεπάρκεια όταν ο νεφρός χάσει τη συμπυκνωτική του ικανότητα και δεν διατηρεί όξινα το ούρα, δεν σχηματίζονται κύλινδροι.
Καθώς σχηματίζεται ο κύλινδρος περικλείονται μέσα στη μάζα του ότι έμμορφο στοιχείο υπάρχει μέσα στον αυλό του νεφρικού σωληναρίου. Ο αριθμός των εμμόρφων αυτών στοιχείων είναι ανάλογος της νεφρικής βλάβης.
Οι κύλινδροι μπορεί να είναι υαλώδεις, υαλοκοκκώδεις, κοκκώδεις, επιθηλιακοί και αιμορραγικοί.
Σε ένα φυσιολογικό νεφρώνα, έστω και αν σχηματισθούν κύλινδροι, δεν περιέχονται έμμορφα στοιχεία, γι' αυτό λέγονται υαλώδεις. Οι υαλώδεις κύλινδροι είναι οι μόνοι που δεν υποσημαίνουν κάποια ποθολογία. Φυσιολογικά βρίσκονται λίγοι υελώδεις κύλινδροι, χωρίς νόσο του νεφρού, μετά από έντονη σωματική κόπωση, στους γέρους, σε εμπύρετες νόσους και παθολογικά σε όλες τις νόσους του νεφρού.
Οι επιθηλιακοί κύλινδροι είναι γεμάτοι από τα επιθηλιακά κύτταρα του μονόστιβου επιθηλίου του νεφρικού σωληναρίου στον αυλό του οποίου σχηματίσθηκαν. Σχηματίζονται σε νεφρικά σωληνάρια που πάσχουν τόσο ώστε να χάνουν το επιθήλιο τους.
Με την εκφύλιση των επιθηλιακών κυττάρων μέσα στους επιθηλιακούς κυλίνδρους σχηματίζονται οι κοκκώδεις κύλινδροι, περαιτέρω εκφύλιση των κοκκωδών σχηματίζει τους κηρώδεις κυλίνδρους.
Κρύσταλλοι ούρων
Στα φυσιολογικά ούρα ανευρίσκονται διάφοροι κρύσταλλοι που δεν αντανακλούν, συνήθως, σε νεφρικές παθήσεις, αλλά μπορεί να σημαίνουν και ουρολιθίαση.
Αντίθετα, η παρουσία κρυστάλλων κυστίνης είναι παθολογικό εύρημα και σημαίνει βλάβη του νεφρού (η λεγόμενη κυστινουρία).
Σε αυτήν μελετούνται τόσο ποσοτικά όσο και μορφολογικά όλα τα έμμορφα συστατικά (κύτταρα) του αίματος, τα οποία αιωρούνται μέσα σε υγρό περιβάλλον που ονομάζεται πλάσμα. Τα στοιχεία αυτά παράγονται και ωριμάζουν αρχικά στον μυελό των οστών και στη συνέχεια υπό φυσιολογικές συνθήκες απελευθερώνονται στο αίμα ανάλογα με τις ανάγκες.
Η ποσοτική μελέτη αφορά τον ολικό αριθμό ή την εκατοστιαία αναλογία των αιμοσφαιρίων, δηλαδή των κυττάρων του αίματος (Ερυθρών, Λευκών, Αιμοπεταλίων).
Η μορφολογική μελέτη δείχνει μεταβολές ή αλλοιώσεις αναφορικά με το μέγεθος, το σχήμα, το είδος καθώς και άλλων φυσικών χαρακτηριστικών των αιμοσφαιρίων.
Στη Γενική Εξέταση Αίματος προσδιορίζονται η Αιμοσφαιρίνη, ο Αιματοκρίτης, ο αριθμός των Ερυθροκυττάρων, των Λευκοκυττάρων (με τον Λευκοκυτταρικό τους τύπο), των Αιμοπεταλίων καθώς, επίσης, και σειρά άλλων αιματολογικών παραμέτρων με ιδιαίτερη σημασία ο καθένας τους.
Ο προσδιορισμός όλων αυτών των αιματολογικών παραμέτρων είναι πάρα πολύ σημαντικός και χρήσιμος για τη διάγνωση πολλών νοσημάτων
- Μικροβιακές και ιογενείς λοιμώξεις
- Αιμοσφαιρινοπάθειες και αναιμίες (κληρονομικές, αιμολυτικές, σιδηροπενικές)
- Αιμορραγίες
- Θρομβώσεις
- Λευχαιμίες
- Παρακολούθηση της πορείας πολλών παθήσεων και νοσημάτων
- Αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης θεραπείας
Τα διάφορα συστατικά που αποτελούν το αίμα αντικατοπτρίζουν τις περισσότερες από τις λειτουργίες του οργανισμού. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες τα συστατικά αυτά βρίσκονται σε σταθερά και φυσιολογικά επίπεδα. Οι όποιες αλλαγές όμως στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού, συχνά συνοδεύονται και από αλλαγές τόσο στα ποσοτικά όσο και στα μορφολογικά χαρακτηριστικά των συστατικών του αίματος, επιτρέποντας έτσι τη συγκέντρωση χρήσιμων στοιχείων απαραίτητων για τη σωστή και έγκαιρη διάγνωση.
Ορισμένες ασθένειες όπως ο καρκίνος (και η αντιμετώπισή του με χημειοθεραπεία), μεταβάλλουν την παραγωγή κυττάρων από το μυελό των οστών και είτε αυξάνουν την παραγωγή της μιας κατηγορίας σε βάρος των υπολοίπων είτε ελαττώνουν τη συνολική παραγωγή.
Κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα μειώνουν των αριθμό των WBC, ενώ ακόμη και έλλειψη σε βιταμίνες ή ιχνοστοιχεία μπορεί να προκαλέσει αναιμία.
Η εξέταση της γενικής αίματος απαιτείται να γίνεται σε τακτική βάση για να παρακολουθούνται αυτές οι καταστάσεις και οι θεραπείες.
Γενική εξέταση αίματος
- WBC-(White Blood Cells)-Λευκά αιμοσφαίρια-4.0-10.8 x 10^9/L
Ο αριθμός τους αυξάνεται στις λοιμώξεις, τις αλλεργίες, σε ξένα σώματα, τη φλεγμονή, τον καρκίνο, τη λευχαιμία.
Ελαττώνεται με κάποια φαρμακευτικά σκευάσματα (όπως το methotrexate), σε αυτοάνοσες καταστάσεις, σε κάποιες σοβαρές λοιμώξεις, στην αδρανοποίηση του μυελού των οστών και σε συγγενή δυσπλασία του μυελού (ο μυελός δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά), σε ακτινοθεραπεία και σε χημειοθεραπεία, σε σοβαρές μολύνσεις και σε ουσίες που προκαλούν καταστροφή των κυττάρων (ναρκωτικά, βαρέα μέταλλα και δηλητήρια), σε παθήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος και σε αυτοάνοσες νόσους, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
Differential count-Λευκοκυτταρικός τύπος (Διαφορική μέτρηση) %
Τα λευκά αιμοσφαίρια διακρίνονται σε 3 κύριους τύπους. Πολυμορφοπύρηνα (Ουδετερόφιλα, Ηωσινόφιλα, Bασεόφιλα), Λεμφοκύτταρα και Μονοκύτταρα. Κάθε τύπος παίζει τον δικό του ρόλο στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
-% Neutrophils-Ουδετερόφιλα (%) 40-75
Παρέχουν προστασία στον οργανισμό έναντι βακτηριακών λοιμώξεων. Μεταναστεύουν στην περιοχή του τραυματισμού ή της μόλυνσης και καταπολεμούν τη μόλυνση με φαγοκυττάρωση.
Αυξάνονται σε βακτηριακές και άλλες μολύνσεις, σε βλάβη των ιστών, σε φλεγμονή και διαταραές που προκαλούν υπερπαραγωγή αιμοκυττάρων στον μυελό των οστών, όπως ο καρκίνος.
Αύξηση παρατηρείται σε οξείες λοιμώξεις και φλεγμονές.
Ελαττώνονται με φαρμακολογική αγωγή και σε αυτοάνοσα νοσήματα.
-% Lymphocytes-Λεμφοκύτταρα (%) 20-45
Θεωρούνται τα βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο, κυρίως, ενάντια στις ιογενείς λοιμώξεις. Είναι τα λευκά αιμοσφαίρια που αναγνωρίζουν ξένες ουσίες, βακτήρια και ιούς στο σώμα και παράγουν αντισώματα για να τα καταπολεμήσουν. Τα λεμφοκύτταρα παράγονται στον μυελό των οστών και διακρίνονται σε Τ και Β.
Πολλές ασθένειες και φαρμακευτικές ουσίες μπορούν να αυξήσουν ή να μειώσουν τον αριθμό των λεμφοκυττάρων.
Αυξημένα λεμφοκύτταρα (λεμφοκυττάρωση) έχουμε σε οξείες ή χρόνιες ιογενείς λοιμώξεις (ιογενή νοσήματα, ιλαρά, ανεμοβλογιά, ηπατίτιδα, βρουκέλλωση, σύφιλη, λοιμώδη μονοπυρήνωση κλπ.) και σε λεμφοκυτταρικές λευχαιμίες και λεμφώματα.
Ελαττώνονται (λεμφοπενία) σε κληρονομικές ανοσολογικές διαταραχές, στη φυματίωση, στο AIDS, στη νόσο Hodgkin, απλαστική αναιμία και μετά από χορήγηση κορτιζόνης, ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων και χημειοθεραπείας
-% Monocytes-Μονοκύτταρα (%) 2-10
Αντιμετωπίζουν βαριές λοιμώξεις με φαγοκυττάρωση. Αυξάνονται κατά τη διάρκεια χρόνιων λοιμώξεων (τύφος, φυματίωση), σε αυτοάνοσα νοσήματα, στη μυελομονοκυτταρική λευχαιμία και σε άλλες κακοήθειες (Hodgkin).
Τα μονοκύτταρα είναι το είδος των λευκών αιμοσφαιρίων που εμπλέκονται στην ανοσοαντίδραση σε ξένες ουσίες.
Τα μονοκύτταρα αυξάνονται σε χρόνιες μολύνσεις, σε φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου, στη λευχαιμία και σε ορισμένους καρκίνους.
Ο αριθμός μπορεί να είναι μειωμένος σε ανθρώπους που πάσχουν από αναιμία ή παίρνουν κορτικοστερεοειδή.
Τα μονοκύτταρα βοηθούν στην απομάκρυνση των νεκρωτικών ιστών.
-% Eosinophils-Ηωσινόφιλα (%) 1-6
Αντιμετωπίζουν αλλεργικές καταστάσεις και παρασιτώσεις.
Αυξάνονται σε αλλεργίες (πυρετός εκ χόρτου και άσθμα), παρασιτώσεις, διάφορες δερματοπάθειες, όπως έκζεμα, σε ορισμένα κακοήθη νοσήματα, όπως η λευχαιμία και σε αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Χαμηλές συγκεντρώσεις ηωσινόφιλων μπορεί να εμφανισθούν σε όσους παίρνουν κορτικοστερεοειδή, σε μολύνσεις που παράγουν πύον ή σε τοξικότητα από το αλκοόλ.
Τα ηωσινόφιλα δεν αντιδρούν σε μολύνσεις από βακτήρια ή ιούς.
-% Basophils-Βασεόφιλα (%) 0-1
Αντιμετωπίζουν αλλεργικές καταστάσεις και παρασιτώσεις.
Αύξηση των βασεόφιλων παρατηρείται στη χρόνια μυελοκυτταρική λευχαιμία, σε μυξοίδημα, σε αλλοιώσεις της λειτουργίας του μυελού των οστών, όπως η λευχαιμία και η νόσος Hodgkin, σε αλλεργικές καταστάσεις και παρασιτώσεις.
Μείωση των βασεόφιλων παρατηρείται όταν χορηγούνται κορτικοστερεοειδή φάρμακα, σε αλλεργικές αντιδράσεις και σε οξείες μολύνσεις.
- RBC-(Red Blood Cells)-Ερυθρά αιμοσφαίρια-Άνδρες: 4.50-6.50 x 10^12/L, Γυναίκες: 3.80-5.80 x 10^12/L
Ελαττώνονται στην αναιμία.
Αυξάνονται όταν συμβαίνει υπερπαραγωγή τους και όταν υπάρχει απώλεια υγρών λόγω διάρροιας, αφυδάτωσης, εγκαυμάτων.
- Hgb-(Hemoglobin)-Αιμοσφαιρίνη, Άνδρες: 13.5-17.5 g/dl, Γυναίκες: 12.0-16.0 g/dl
Συμβαδίζει με τα αποτελέσματα των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Κύριο συστατικό των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Δεσμεύει και μεταφέρει οξυγόνο από πνεύμονες στους ιστούς. Συμβάλλει στη μεταφορά διοξειδίου του άνθρακα από τους ιστούς στους πνεύμονες και στη ρύθμιση της οξεοβασικής ισορροπίας του αίματος.
Καθοριστική μέτρηση για αξιολόγηση διαφόρων μορφών αναιμίας.
- Hct-(Hematocrit)-Αιματοκρίτης, Άνδρες:: 41-53 %, Γυναίκες: 36-46 %
Καθορίζει την εκατοστιαία αναλογία του όγκου των ερυθρών αιμοσφαιρίων στον συνολικό όγκο του αίματος.
Χρήσιμος δείκτης για παρουσία αναιμίας, απώλειας αίματος και αφυδάτωσης.
Ένας χαμηλός αιματοκρίτης είναι ένδειξη αναιμίας, απώλειας αίματος, μυελικής ανεπάρκειας, καταστροφής των ερυθρών αιμοσφαιρίων, υποσιτισμού και ανεπάρκειας σε θρεπτικές ουσίες.
Ένας υψηλός αιματοκρίτης σημαίνει αφυδάτωση και μερικές άλλες παθήσεις.
- MCV-(Mean Cell Volume)-Μέσος όγκος ερυθρών 78-98 fl
Αυξάνεται στην αφυδάτωση, στις μεγαλοβλαστικές αναιμίες, όταν υπάρχει έλλειψη Β12 και φυλλικού οξέως και στα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα.
Ελαττώνεται στις σιδηροπενικές αναιμίες, στις θαλασσαιμίες και σε αναιμίες λόγω χρόνιων παθήσεων.
To MCV ανιχνεύει με ακρίβεια κάθε γενική αύξηση ή μείωση του όγκου του ερυθρού αιμοσφαιρίου. Ο γιατρός πρέπει να διαγνώσει εάν η διαταραχή στο MCV, αντανακλά μία παροδική διαταραχή που προκαλείται από απλά παθολογικά προβλήματα (π.χ. κοινή ίωση), εάν πρόκειται για παραμόρφωση ερυθρών από παράγοντες στο αίμα που προκαλούν αλλοιώσεις κατά την εξέταση (π.χ. ωσμωτική διόγκωση λόγω αυξημένου σακχάρου), ή εάν υπάρχει μόνιμη διαταραχή σε κάποιο επίπεδο της φυσιολογικής ερυθροποίησης (π.χ. λόγω κακής απορρόφησης βιταμινών Β).
Στα αίτια του υψηλού MCV περιλαμβάνονται οι ηπατικές παθήσεις, η κατάχρηση αλκοόλ, ο υποθυρεοειδισμός, η μυελική απλασία, η ανεπάρκεια σε βιταμίνη Β12 ή φυλλικό οξύ και η μυελοσκλήρυνση.
Ένας χαμηλός MCV μπορεί να οφείλεται σε δηλητηρίαση από μόλυβδο, σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, σε αιμοσφαιρινοπάθεια και σε ορισμένες αναιμίες.
- MCH-(Mean Cell Haemoglobin)-Μέση περιεκτικότητα αιμοσφαιρίνης 26-34 pg
Τα άτομα με έλλειψη σιδήρου και θαλασσαιμία έχουν ελάττωση MCH, λόγω αδυναμίας σύνθεσης φυσιολογικής ποσότητας αιμοσφαιρίνης.
- MCHC-(Mean Cell Haemoglobin Concentration)-Μέση συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης 31.5-37.5 g/dl
Δείκτης της μέσης πυκνότητας αιμοσφαιρίνης στο μέσο ερυθρό αιμοσφαίριο.
Ιδιαίτερα χρήσιμος δείκτης για τη ταξινόμηση αναιμιών.
Είναι ένας υπολογισμός του επιπέδου αιμοσφαιρίνης που δεσμεύει σίδηρο και μεταφέρει οξυγόνο σε έναν δεδομένο αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Αυξάνεται στην αφυδάτωση και οριακά ανάλογα με τη ποσότητα Hgb που θα γεμίσει ένα RBC και στην κληρονομική σφαιροκυττάρωση.
Ελαττώνεται στην υπερυδάτωση, στις σιδηροπενικές αναιμίες και στις θαλασσαιμίες και μπορεί να ελαττωθεί, όταν ελαττώνεται το MCV.
- RDW-CV (Red Distribution Width-Coefficient Variation)-Κατανομή μεγέθους ερυθρών αιμοσφαιρίων (με συντελεστή μεταβλητότητας) 11-15 %
Αποτελεί δείκτη της ανισοκυττάρωσης, των διακυμάνσεων δηλαδή του μεγέθους των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Η τιμή του RDW, έχει σημαντικό ρόλο στην διαγνωστική προσπέλαση και εκτίμηση της αναιμίας.
Αυξημένο RDW υποδηλώνει ένα μικτό πληθυσμό. Άωρα RBC τείνουν να είναι μεγαλύτερα.
RDW-SD (Red Distribution Width-Standard Deviation)-Κατανομή μεγέθους ερυθρών αιμοσφαιρίων (με σταθερή απόκλιση) 37-47 fl
Χρήσιμος δείκτης διερεύνησης αιματολογικών διαταραχών. Αποτελεί δείκτη της απόκλισης στο μέγεθος των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ανιχνεύει ανωμαλίες των ερυθρών αιμοσφαιρίων οι οποίες σχετίζονται με ανισοκυττάρωση. Παρουσιάζει την κατανομή των όγκων των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Αποτελεί δείκτη της ανισοκυττάρωσης, των διακυμάνσεων δηλαδή του μεγέθους των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Η τιμή του RDW, έχει σημαντικό ρόλο στην διαγνωστική προσπέλαση και εκτίμηση της αναιμίας.
Αυξημένο RDW υποδηλώνει ένα μικτό πληθυσμό. Άωρα RBC τείνουν να είναι μεγαλύτερα.
- Platelets-Αιμοπετάλια 150-400 x 10^9/L
Ο αριθμός τους αυξάνεται ή ελαττώνεται σε καταστάσεις που επηρεάζουν την παραγωγή αιμοπεταλίων.
Ελαττώνεται όταν χρησιμοποιείται μεγάλος αριθμός όπως στην αιμορραγία, σε κληρονομικές διαταραχές (όπως στο Wiskott-Aldrich, Bernard-Soulier), στο συστηματικό ερυθροματώδη λύκο, την κακοήθη αναιμία, τον υπερσπληνισμό (ο σπλήνας αποσύρει από τη κυκλοφορία μεγάλο αριθμό αιμοπεταλίων), τη λευχαιμία και τη χημειοθεραπεία.
- MPV-(Mean Platelet Volume)-Μέσος όγκος αιμοπεταλίων 8-12 fl
- PDW (Platelet Distribution Width)-Εύρος κατανομής μεγέθους Αιμοπεταλίων 12-28 %
- PCT (Plateletcrit)-Αιμοπεταλιοκρίτης 0.190-0.290 %
- Retics (Reticulocytes)-Αριθμός Δικτυοερυθροκυττάρων 0.2-2.0 %
- ESR (Erythrocytes Sedimentation Rate)-Τ.Κ.Ε. (Ταχύτητα Καθίζησης Ερυθρών αιμοσφαιρίων) Άνδρες: < 12 Γυναίκες: < 20
Ελάττωση ΤΚΕ: Αληθής πολυκυτταραιμία, αύξηση σφαιρινών, καρδιακή ανεπάρκεια, αλλεργικές παθήσεις, δρεπανοκυτταρική αναιμία
Αύξηση ΤΚΕ: Φλεγμονές, λοιμώξεις, κυρίως, από βακτήρια, νεκρώσεις, shock, μετεγχειρητικά, αναιμία, λευχαιμία, δυσπρωτεϊναιμίες, παραπρωτεϊναιμίες, εγκυμοσύνη.
Πολύ υψηλή αύξηση: Πλασματοκύττωμα, νεφρική ανεπάρκεια, μεταστάσεις, ρευματικά νοσήματα, θυρεοειδίτιδα, σήψη.
- Film-Μορφολογία αίματος
Παρόλο που δεν απαιτείται κάποια ειδική δίαιτα, καλό είναι να αποφύγουμε το λιπαρό γεύμα πριν την εξέταση.
Στα βρέφη και τα παιδιά οι φυσιολογικές τιμές της γενικής αίματος μπορεί να διαφέρουν και γι’αυτό χρειάζεται προσοχή στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων.